اولین کلمات

سلام 

یه پیشرفت! 

از دیروز چند کلمه رو از دهن رهام نفس شنیدم. 

نی نی: نی نَ 

توتو (پرنده جات): تو تِ 

مامان: مامَن 

فکر کنیــــــــــــــــــــــــــــــــد، یه مامان می تونه چه آرزویی داشته باشه!؟  

 

 

 الان دیگه حسابی از سر و کولم بالا می ره. نمی دونین نخود، وقتی روی دو زانو می شینه چقدر بانمک می شه آخه خیلی کوچولووووووووووووووو ِ.

      راستی متوجه که شدین قرتی بازیهایی که جدیداً یاد گرفتم مثل همین نوشتن رهام. باحالن  

*عمو مجید ِ پسرم کمی کسالت داره از خدا می خوایم هر چه زودتر حالش خوب بشه و دوباره *

* بیاد پیشمون * 

اینم دعای خیر پسرم واسه عمو مجید:  

تا بعد

فندقیه مامان

 سلام دوستان 

خوبیـــــــــــــــــد؟ خوبیـــــــــــــــــــــــــم. 

از رهام نفس بگم که مدتیه روی دو زانوش می شینه و اولین تمریناتش رو جهت ایستادن انجام می ده. زبونش رو جدیداً در میاره مثل یه فندق ِ قرمز. مامانیش داره روی پی پی کردنش کار می کنه. منم دارم چشم چشم دو ابرو یادش می دم. بابابزرگ .. بابا.. خلاصه همه مشغولیم.  

این عکس رهام نفسه که دیروز خارج شهر گرفته شده، خیلی باد می اومد واسه همین رامک رو زره پوش کردیم.

یه ژست هندی هم از رامک جونم:

 

تا بعد

به خیر گذشت

سلام  

امروز صبح نزدیک بود یه حادثه وحشتناک رخ بده. این رهام نفس بیدار شده بود قاطی اسباب بازیهاش یه پونز بود که میزاره تو دهنش، باباش هم می پره و درش میاره. وقتی پونز رو دیدم  

. 

. 

. 

اصلا نمی تونم وحشت اون لحظه رو توصیف کنم. قربونه خدا برم که مثل همیشه ما رو نجات داد. 

اینم قیافه من بعد این قضیه. مامان: آخه چقدر بگم اینا رو نباید با پونز زد به دیوار!!  

هنوز سرم درد می کنه. 

خدا رو شـــــکر