به سلامتی

سلام 

می دونم غیبتم طولانی شد. وقتی می گم روزهای سختی بود واقعاً سخت بود. نزدیک یکماهه توی انواع بیماریها معلّقیم. خیلی وحشتناک بود. تا می اومدیم یه نفس راحت بکشیم دوباره یکیمون مریض می شد. رهام از همه آسیب پذیر تر، حسابی آب شد و حسابی تنبیه شدیم .   

یه روز تب رهام، یه روز اسهالش، یه روز استفراغش، یه روز سرفه هاش. خیلی سخت بود. اون خوب نمی شد من مریض می شدم من دوره ام تموم نمی شد دوباره رهام مریض می شد. در حال حاضر من سرما خورده هستم و رهام سرفه هاش رو به بهبودیه(به امید خدا).

تقریباً هر شب رهام بی تاب رو تو ماشین می خوابوندیم نه فقط 12-10 شب گاهی 2 گاهی 4 صبح گاهی .... 

همین طور بی هدف خیابونا رو متر می کردیم تا رامک یه کم بخوابه.

امیدوارم همه این ویروسهای مریضی برن گورشونو گم کنن.

از یه طرف نگران واسه مصرف داروهای شیمیایی از طرف دیگه وحشت زده واسه مصرف نکردنش.

چی بگم واستون. نیش و کنایه های دوست و آشنا هم قوز بالا قوز، نمی دونم چرا دیگران خودشون رو دلسوزتر از والدین بچه دارن!! چه حسی دارن موقع نیش زدن من نمی دونم؟  

خدایا هیچ وقت ما رو به حال خودمون رها نکن. آمین

اینجا رهام با ستایش و ساغر عکس گرفته وروجکااااااا...

 این یه چهره دیگه از رهام نفس: