امان از درد جدایی ...

سلام  

رهام جونم دیگه ۶ ماهه شده هم غصه واکسن شش ماهگیشو دارم هم جدا شدن ازش و رفتن سرکار . روز هفدهم تیر ماه فرا رسید با مامان بزرگش و بابایش رفتیم واسه واکسن زدن. 

آقاهه اصلاْ حواسش نبود تو دلمون چی می گذره با خیال راحت اولین سوزنو فرو کرد  جیغ رهام رفت فضا! دوّمی رو فرو کرد اوضاع بدتر شد همینطور که با دوستش تعریف می کرد قطره رو ریخت تو دهن رهام. 

وااااااااای که چه حرصی خوردم از دست اون آقاهه با اون خونسردیش. با این حال جلوی خودمو گرفتم تا چیزی نگم. 

رفتیم خونه خودمو واسه یه روز سخت آماده کرده بودم. امّـــــــــــــــــــــــا... 

جاتون خالی صدای رهام در نیومد اینجوری بود که  به جون همون آقاهه دعا کردم بنده خدا دستش خوب بود.  

 

این غصه که به خیر گذشت حالا روز جدا شدن از شاه پسر فرا رسیده، برعکس بابای بچه رفته ماموریت و من تنهام. هیچی دیگه رفتم رهام رو تحویل مامان بزرگش دادم و راهی اداره شدم. 

مامان بزرگش هم که ماشالله حسابی تحویلش گرفته بود.

الان که ۱۷ ام مرداد هستش و من هیچ نگرانی واسه نگهداری رهام ندارم. همین جا جلوی همتون از مامان بزرگ و بابا بزرگش تشکـــــّر می کنم. امیدوارم بتونم جبران کنم. 

 

ورودت رو به ۸ ماهگی تبریک می گــــــــــــــــــــــــــــــــم، نفسم.  

یه یادآوری: اگر قبل از هر کاری با انگشت آروم بزنی رو مغزت، آخر کار مجبور نمی شی با مشت بکوبی تو سرت.