بای بای

سلام 

دوباره اومدم و دوباره می خوام از رهام بگم. خدا رو صد هزار مرتبه شکر که این نفس رو به ما داد. باور نمی کنم با یه لبخند، دنیا رو واسم بهشت می کنه و با یه گریه جهنم. 

دیگه هیچی رو واسه خودم نمی بینم این وروجک خودشو تو همه علاقمندیهام دخالت داده. 

الهی قربونت برم آخه این دندونا دارن با تو چی کار می کنن؟

ببین خودتو چقدر کوچولو بودی یـــــــــــــــــــــــــوری ِ من!  اینجا رهامم سه ماهست!

  

امروز دیگه می تونم بگم رهام بای بای کردن رو یاد گرفته

 

یه یادآوری: امید داروئی است که شفا نمی دهد اما درد را قابل تحمل می کند.